Bizim Nesil
Dört yıl ilkokul, dört yıl ortaokul, dört yıl lise ve bölüme göre değişir ama ortalama alırsak dört yılda üniversite. Bu uzun sürecin sonunda verilenlerden geriye kalan koca bir enkaz. Bu enkazın elbette birçok mimarı vardır. Ama ben sadece bir tanesine ve en önemlisine değinmek itiyorum; aile.
İmam Rabbaniye adamın biri dört yaşındaki evladını eğitim alması için getirmiş. Koca imamın ilk tepkisi ‘’bu yaşa kadar neredeydin?’’. Dört yaşına gelmiş bir çocuğun eğitim almak için geciktiğini söylüyor büyük imam. Peki ya şimdi durum nedir? On yaşına gelmiş çocuğu avutmak için aptal telefonlar, ne idüğü belli olmayan videolar açıyoruz. Üniversite çağına gelmiş bir genç eve gelen misafire ‘’hoş geldin’’ demekten aciz. Oysa yıllarca okullarda eğitim almaktalar. Bunları beceremezken bari aldıkları veya vermeye çalıştıkları eğitimin sonucunu alsalar. O da bir koca sıfır. Aileler çocuklarına derinlik ve mana katmıyorlar. Her şey basit bir amaç uğruna olmuş. Bir diploma sevdası var ortada almış maşını gidiyor. Son zamanlarda o dahi rağbet görmüyor. Ankara da bir dayı varsa diplomaya da gerek kalmıyor. Eğitimin başı olan aile terbiyesi ve edep gibi bizi biz yapan unsunlar bir kenara atılmış, proje ürünü olan sözde fenomenleri takip ve taklit etme yarışına girmişiz. Öte yandan bütün bunların getirdikleriyle birlikte kendi şahsiyetimizi kaybetmiş ve bu boşluğu batıda, hiç olmayacak yerde aramaya kalkıyoruz. Şöyle dönüp yaşanmışlara bir bakılsa önümüzü aydınlatacak kandillerin fitillerini bulacağız da ama nerde. Şehri inşa ederken nesli de ihya etmeyi unutmamamız gerektiğini beş yüz yıl önce sultan Muhammed söylemişti aslında. Bu sese bir kulak verseydik, geçmişi bir görebilseydik zannediyorum ki her şey çok farklı olacaktı.
Aile toplumun ana unsurudur. Onu muhafaza etmezsek düzen de bozulur. Önceden bir erkek, bir de kadın vardı. Şimdi çeşitli projelerle ara bir cins ortaya çıktı. Ne oldukları bile belli değil. Ve bu tehlike git gide bizim içimizde de yayılmaya başladı. O asil ve necip millet gitmiş yerine de ezik, özenti bir toplum gelmiş gibi. Peki, çözüme nerden başlamak gerekir? Tabi ki aileden. En büyük görev anneye düşüyor. Çocuklarınızın ne yaptığını, kimlerle dost olduğunu, sosyal medyada neler ile meşgul olduğunu adeta bir dedektif gözüyle incelemek zorundasınız. Her gecen gün Peygamber (sav) iki emanetine sımsıkı sarılarak evlatlarınıza doğru yolu gösterin. Unutmayın ki onlar sizlerin eseri, geleceğin mimarlarıdırlar.
Muammer GEZER
Gençlik İman Yolunda
Yorum Yazın