DOSTUMUZ, GÜÇ KAYNAĞIMIZDIR

DOSTUMUZ, GÜÇ KAYNAĞIMIZDIR

   Günümüzde, dost unsurunda bulunması gerektiği düşünülen nitelikler değişti. Türk Dil Kurumu’na göre dost; sevilen, iyi anlaşılan, güvenilen, yakın arkadaş-gönüldeş demek. Ama bence dostluk, içerisinde daha derin manaları barındırmalı. Dostluk; kapsamındaki güven, sevgi, saygı ve yakınlık olgularının tavan yapmasının lazım geldiği, akrabalık ve aile dışı güçlü ilişki örneği diye tanımlanmalı. 
   Bana göre gerçek dost akrabadan öte olmalı. Elbette öylesini bulmak gerçekten zorlaştı. Günümüzde öyle bir vaziyetteyiz ki sadece zarar vermeyen insanlar bile dost kabul edilebiliyor. İnsanlar arası iletişim şekilleri o kadar sığlaşmış ki… Bu arada herkesin dostluk hakkında fikirleri ziyadesiyle mevcut. Ancak kafalarındaki o tanımlara uyuyorlar mı belli değil.
   Dostluk insanlar arasındaki yükseliştir. Kanımca her dost, arkadaş adayıdır; her arkadaş da dost adayı. Biri düşer, diğeri terfi eder. Ancak dostluktan düşmanlığa veya dostluktan hiçliğe terfi edenler de bulunur!.. 
   Dostluk kavramı eskiler tarafından da çok irdelenmiş. Filozoflar, şairler ve Allah dostları bu konu üzerinde bayağı bir kafa yormuşlar. İşin fiziğini-kimyasını didik didik etmişler. Hz. Mevlâna da bu konuda etkileyici tespitleri olan ünlülerden; “Ey gönül! Bir sürü dostlarının yanında elbette ki düşmanların da olacak; ama imtihan bu ya onca düşmanın var iken seni dostun vuracak.”
   Dostlarımız bize düşmanlarımızdan çok daha kolay zarar verebilir. Çünkü zayıf noktalarımızı en iyi bilen onlardır ve her şey aramızın bozulmasına bakar. Ama bu olumsuzluk, dost eksikliğinin iyi bir durum olduğu anlamına gelmez. Dahası bizim için en kötüsü, bu hayatta dostsuz kalmaktır. 
   Peki dostluk nasıl olmalı? Önce dost denilen kişi güvenilmezlik etiketinden arınmış olmalı. İnsanın içini ısıtmalı ve sinsi olmamalı. Dost, ayak kaydırmaya veya kazık atmaya meyilli olmamalı ve insan onun yanında rahatça saçmalayabilmeli bile. Maddi anlamda verecekleri olmasa da manevi anlamda karşıdaki için çoğu şeyini ortaya koyabilmeli. En önemlisi de dostunun üstün özelliklerine ve başarılarına sevinebilecek kocaman bir yüreği bulunmalı. 
   Konuyla alâkalı olarak; halâ benimsediğim bir söylem var: “Dost insana gücünü düşman ise ödevini gösterir.” Gerçekten de güçlü yönlerimiz ancak dostlarla bir manaya ulaşır. Ayrıca yaşantımızda düşman da gereklidir. Onlara ihtiyacımız vardır; çünkü hayatın toz pembe olmadığını hatırlarız sayelerinde. İlaveten; dostluğun günümüzdeki sağlamlığı, bu kadar önemliliğine rağmen, maalesef pamuk ipliği ile karşılaştırılmaya müsaittir.