Ey BAŞKAN Koltuk insanı değil, insan koltuğu büyütmelidir.
Biz gazetecilerin yada bu mesleği icraa edenlerin İş adamı bürokratlarla aramız bir iyi, bir karamsardır.
Yani bir nazlıdır aramız, bir kırılgandır. Şahıslar işini çok dürüst yaptığı sürece o iş sağlamdır ama.
Ama en azından siyasetten ve siyasetçiden daha iyi aramız. Şükür. En azından biz öyle sanıyoruz. Ama siyaset ve iş dünyası her nedense yaptığımız bazı bazı her haberde tabirimi maruz görün ama yıllardır hop layıp zıplıyor.
Onlar bu tür haberler yerine mesela; yumurtamı tavuktan, tavukmu yumurtadan çıkar diye yazmamızı tercih ediyor ama yumurta lafını yazmamak kaydıyla...
Art niyet aymazlık yanlışlık şükürler olsun bu güne kadar yazdıklarımızda, söylediklerimizde asla olmadı. Ama asla ve asla bilerek yanlış yapmadım kasti YANLIŞ YAPMADIM, HATASIZ BİRİYİM demedim.
Hata yaptık. Özür diledik. Yapıyorsak yine özür dileriz. Ancak bu konuda sonuna kadar haklıyım. Yıllardır parayla işim olmadı ama asla para almam demem demedim. İşimizi yapar hizmetimizin karşılığını da isteriz. Hem de söke söke...
Mesela yaşadığımız hizmet verdiğimiz şu çevrede kimsenin bir makama layık görmediği, benimsemediği, uzaktan kumanda ile yönetilen bir kişiyi başında yönetici istemez. Halk benimsemiyor, esnaf benimsemiyor. İşimizi düzgün yaparız yapmaya
çalışırız ama asla başkaları gibi bu noktada kişilerin kişilikleri, namusları, ailelerine, ekmeklerine hayatta laf etmem, ettirmem, etmedim, ettirmem.
Sağ olsun bizim yazdıklarımız bizim bu sakındığımız her konumuza sonuna kadar girdiler ve bizim açtığımız konudan şahıstan veyahutta şahıslardan nemalananlar dahi oldu. Ekmeğimizle, namusumuzla, işimizle oyun oynar gibi akıllarınca
oynadılar, oynamaya devam ediyorlar.
Öyle sanıyorlar garipler. Allah sorsun tüm hesabını. Onlarla hesabı mahşere bıraktım...
Her neyse Rahmetli Babam gazetecileri bir başka sever gazeteciliğe başladığım da çok sevinmiş şöyle sitem etmişti bir gün: "Oğlum her doğruyu her yerde, her insana söylediğin sürece çok çekeceksin. Ama oğlum korkma Doğrunun Allah hep
yanında ve yardımcısıdır."
Durmuyor devam ediyorum. Allah'ıma kurban olayım rızkımız çıkıyormu çıkıyor destek olanlardan bin kere rabbim razı olsun ha nekadar kazandığımızıda merak edenler var yok değil...
Ama Memleketimizde her nedense uzun yıllardır doğruyu yazan Gazeteci ne çekiyorsa inanın ki; kaleminden çekiyor. Ama ne çekerse çeksin sonunda haklılığı ortaya mutlaka çıkar onların ödülünü halk verdi veriyorda.
Bu noktada bu gün güç, kudret, kendisinde olduğunu sanan garibanlar mezarlıklar ben olmazsam olmaz diyenlerle dolu olduğunu unutuyorlar ( ben onları garip, birilerine muhtaç sayıyorum) kendini bülbül sanan bazı insan kılığındaki kuşlar,
bülbüller gibi şakımaya başlayınca, nerelerinden ne acılar, hüsranlar çekecekler hiç düşünürler mi bilmem?
Evet, "Bülbül ne çekerse dilinden, gazeteci ne çekerse kaleminden çekermiş" çekmiyormuyuz sanıyorsunuz doğruları yazdığımız için ama biz yolumuza bakıyoruz rızkı veren hüdadır kula minnet eylemem diyordu son dinlediğim şarkıda.
Sevdiğim birisinin bana gönderdiği ve çok sevdiğim şu sözü ile cevap vermeyi uygun görüyorum...
SANDIKLARIM SANDIKLARIM İNSAN DI SANDIKLARIM hayvandan BETER ÇIKTI İNSAN SANDIKLARIM
Ve yıllardır hep demişimdir Dostumu makam, mevki, maddiyat, koltuk için satmaktansa, koltukları satarım makamları satarım daha iyi.
Bazen dünyayı verseler de, değişmez insan. Bazense küçücük bir sehpa için değişir insan sıfatında olanlar. Ama bilmezler ki her sehpa insanı yaşatmaz. Bazen sehpayı ayağının altına getiren tekmeyi de vurur. Ve o tekme ile farkında bile
olmazsın ilmik gırtlağa geçer. Kimse gelmez kurtarmaya çünkü dostun kalmamış, makamın, mevkiin kalmamış, güç verdiğini sandıkların terk etmiştir. Kala kalmıştırsın hayatta yapayalnız... Kurtaran olmaz, el uzatan olmaz. Pisi pisine gider insan.
İşte o anda ihanet ettiğin insanlar elini uzatıp kurtardığında utanmayacaksan yap tüm pislikleri, yap tüm kurnazlıkları...
Mesele tüm bunları bilerek yaşamaktır önemli olan. Bir koltuğu bazen bizler, sizler istersiniz. Oturunca adamlığınızı kaybedersiniz. Tam aksiKoltuk sizi istediğinde kaçarsanız, o koltuk adam gördüm diye önünüzde kıvranır. Önemli olan adam
olmaktır, vefakar, dostluğu ebedi tutmaktır. Döner koltuklar gibi hayatta fırıldak olmaya değmez...
Lafın özü: Koltuk insanı değil, insan koltuğu büyütmelidir. Bir koltuk İnsanı yaşatmaz, yaşatan koltukla para değildir. Tam tersi insanı yaşatan onuru, gururu, dostlarına, arkadaşlarına verdiği değeridir.
Bir kişi insanlığını, adamlığını, dostluğunu kaybetmişse, insanlığını da, adamlığını da zaten kaybetmiştir.
Ona da adam veya insan zaten denilmez...
Ve BAŞKAN baş ağır gerek, kulak sağır kişi ağırbaşlı olmalı ve dedikoduları dinlememelidir.
Mutlu ve SAĞ lıcakla kalın.
