Toprak ve İnsan

Toprak, yaratılışın başlangıcından itibaren insanlık için yaşamın kaynağı olmuştur.

Rabbimiz insanı topraktan yaratmış ve ona bu dünya da yaşaması için bir ortam sağlamıştır. İnsanoğlu dünyaya geldiği andan itibaren toprakla hemhal olmuş, onu işlemiş ve toprağın verdiği nimetler sayesinde hayatını devam ettirmeye çalışmıştır. Bereketin, merhametin ve saflığın simgesi olmuştur toprak. Toprak insanoğlu için bir başlangıç olmasının yanı sıra aynı zamanda bir bitiş noktasıdır.

Bizler cennet vatanımız olan bu topraklara sahip çıkmalıyız. Bu topraklar, Aziz şehitlerimizin canlarıyla, kahraman gazilerimizin kanlarıyla bize bıraktıkları yüce bir emanettir. Gerekirse can vereceğiz, bütün varımızı feda edeceğiz ama asla bu topraklardan vazgeçmeyeceğiz. Modern dünyada insanlık olarak toprağa olan bağlılığımızı unutmuş gibi görünüyoruz. Bizler, Rabbimizin bize emanet ettiği bu dünyanın birer kulları olarak, toprağı korumak ve sürdürülebilir bir şekilde kullanmakla sorumluyuz. Toprağı unutmak, insanın kendisine duyduğu nefretin eseri olabilir ancak. Kendisini öteleyen insan, toprağı da öteler, onu sıradan bir tabiat unsuru olarak görür.

Günümüzde toprağın ve dolayısıyla doğanın hızla tahrip edildiğini üzülerek görüyoruz. Hızlı sanayileşme, plansız kentleşme gibi etmenler, toprağın verimini azaltmakta ve ekosistemi bozmakta. Bu da doğrudan insanın yaşamını etkilemektedir. Ancak, unutmamamız gereken bir gerçek var ki o da insanın toprakla olan ilişkisinin sadece almak değil, aynı zaman da vermekle bağlantılı olduğudur. Bizler, toprağa saygı göstermeli, onu korumalı ve gelecek nesillere daha yaşanabilir bir dünya bırakabilmek için üzerimize düşen sorumluluğu yerine getirmeliyiz. İnsanlık olarak, doğanın bize sunduğu bu nimetlere karşı sorumluluklarımız olduğunu bilmeliyiz. Toprağı hoyratça tüketmek, kaynakları israf etmek, aslında Allah’ın bize verdiği emanetlere ihanet etmek demektir. Bizlere düşen görev, bu emanetlere sahip çıkmak, onları korumak ve gelecek kuşaklara bırakmak için daha yaşanabilir bir dünya oluşturmaktır.

Toprakla olan ilişkimiz sadece maddi değil, manevi boyutta da anlam taşır. Çünkü toprak, sadece bitkilerin yetiştiği bir ortam değil, aynı zamanda ruhumuzu da besleyen bir varlık. Toprağa temas etmek, doğayla bütünleşmek, bize huzur ve dinginlik verir. Bu nedenle, toprağa saygı duymak, aslında kendi iç huzurumuzu bulmamıza da katkı sağlar.

Toprakla olan ilişkimizin hiçbir zaman bitmemesi ve toprağın kıymetini her daim idrak etmemiz temennisiyle…

Hakan Mert DOĞAN