HAYATIN AKIŞI ÜZERİNE

HAYATIN AKIŞI ÜZERİNE

Bazen hepimiz yoruluyoruz ya da yorgun hissediyoruz sebepsizce.

İçimiz daralıyor, kalbimiz sıkışıyor, sanki dünya üzerimize geliyor gibi oluyor.

Ne kadar güçlü olmaya çalışsak da, bir yerden sonra “Artık yeter” dediğimiz anlar olabiliyor.

İşte tam da o anda unutmamamız gereken bir hakikat var:

Hayatta hiçbir şey, başı boş ve sebepsiz değildir.

Rabbimiz, bizi hiçbir zaman boşuna yormaz.

Her yaşadığımız şeyin içinde bir ders, bir armağan, bir hikmet vardır mutlaka.

Biz sadece o anda zahirdeki acıyı görürüz; oysa Allah, perdenin ardında güzellikler planlar.

Bir gözyaşı sabrı öğretir, bir kayıp teslimiyeti, bir sessizlik tefekkürü...

Hayat bazen bizi sıkıştırır, çünkü kalbimizde yeni bir doğum böyle başlar.

Tıpkı tohumun toprağın altında karanlıkta kalması gibi.

Biz de bazen karanlıktan geçmeden ışığı göremeyiz.

O yüzden duralım.

Bir an için susalım.

Ve içimizden diyelim ki: “Biz yalnız değiliz.”

Çünkü her nefes, Allah’ın bize “Hayattasın, hâlâ umudum var senden” deyişidir.

Zihnimiz her şeyi çözmeye çalışırken kalbimiz sadece inanmak ister.

İnanalım, her şeyin en güzel şekilde olacağına, Rabbimizin bizi unutmamış olduğuna, sıkıştığımız anların bile bir hikmet taşıdığına.

Unutmayalım, biz Rabbimizin emaneti bir ruha sahibiz.

Ve o ruh, hiçbir fırtınadan zarar görmez.

Her sıkıntı bir arınma, her bekleyiş bir hazırlıktır.

Bugün belki yorgunuz, belki sessiziz.

Bununla beraber biliyoruz ki bu da geçecek.

Çünkü her şey gibi, bu an da Rabbimizin bize ya ikazı ya da armağanı.

Ve çok iyi biliyoruz ki O’nun elinde olan her şey, sonunda mutlaka  güzelleşecektir.

Her şey bütünün hayrına olsun.

Eyvallah.