KUTUPLAŞMANIN İLACI NE?

KUTUPLAŞMANIN İLACI NE?

     Kutuplaşma, kendi görüşlerini uç noktalarda yaşayarak diğerleriyle zıtlaşmak manasına geliyor olmalı.

Bu olgu insanların ilk varlığından itibaren hep süregelmiş. İnsanlar sürekli şahsi fikirlerinin daha doğru olduğunu savunmuşlar. Diğer fikirlere ise hep olumsuzlukla ve kuşkuyla yaklaşmışlar. 
     Kutuplaşmanın hemen her sahaya yayıldığı bilinmekte. Bilim, felsefe, politika, din vb. Hatta eğlenceye bile sıçradığı söylenebilir bu zıtlığın. Eğlenceler, din ve gelenekler ile ilişkilendirilmiş. Bunların yanlışlığı veya doğruluğu üzerinde durulmuş. Sosyal yaşam ve inançlara dair aykırılıkları veya uyumları hakkında tartışılmış.
     Bilime gelince kutuplaşma burada teorilerin çarpışması şeklinde görülmekte. İlim içinde zaman zaman teorisyenlerin yeni fikirleri çatışabiliyor. Sonuçta tek bir fikir kabul görürken diğerleri köşede bekleyebiliyor ya da silinebiliyorlar. 
     İşin politika tarafında insanlar kendi çizgilerinin üstünlüğünü ilan edip diğerlerini dışlıyorlar. En büyük sürtüşmelerden bir kısmı bu alanda yaşanmakta. Görüş farklılıkları nedeniyle kardeş kardeşe bile düşman olabiliyor politikada. Güçlülerin ve çoğunluğun görüşleri diğer kanaatleri ezebiliyor. Fikren ve maddi olarak üstünlüğü elde eden taraf kuvvet sahibi olarak liderliğe soyunuyor. 
     Kutuplaşmanın diğer seyir şekli de felsefe dalında. Filozoflar veya fikir üreticiler düşüncelerinin doğruluğunu veya üstünlüğünü daima savunurlar. Eski çağlardan beri görüş ayrılıklarıyla yoğrulan bu alan belki de tüm kutuplaşmaların dayanağını oluşturmakta. Çünkü felsefe her şeyin temeli olarak görülmekte. 
     Kutuplaşmanın en tehlikeli olanı ise din alanında. Farklı inançlardaki din toplulukları çok kalabalık ve fanatikler. Hoşgörü sahibi inançlı kimseler olduğu gibi karşı tarafa düşmanca tutum içinde bulunanlar da var. Haçlı seferleri gibi saldırılar din alanındaki kutuplaşmanın örneği. 
     Yahudiler ve Hristiyanlar uyumlu görünseler de aralarındaki görüş ayrılıkları fazlaca. İslamiyet ise diğer hepsinden ayrı yere konuşlandırılıyor ve çoğu inanç ona karşı birleşmiş gibi. Belki de bunda İslamiyet’in kendisine inanmayanlara karşı net tutumu ve popülerliği etkili. 
     Tüm bunlara istinaden düşmanlıkların ve savaşların çoğu kutuplaşmadan ileri gelmekte. Bu arada günümüzde toplumsal kutuplaşmaların azaldığı buna karşın bireysel kutuplaşmaların arttığı kanaatindeyim. Çatışmalar normal kabul edilebilse de kutuplaşmalar az yaşanmalı. Hoşgörü kavramı ise bu rahatsızlığın ilacı sayılabilir. Sonuçta hoşgörünün olmadığı yerlerde kaos daha bir ön planda.