ÖYLE BİR GEÇER ZAMANKİ
Şöyle ve baktım bomboş sokaklara
Ne ara sesizleşti sakinleşti ?
Annemin sesi hala kulaklarımda avazı çıktı kadar bağırırken eve gel akşam oldu diye..
Ne güzel dolu dolu yaşamışız ...
Her taşın altını talan etmişiz çocuktuk ,
Çocukluğumuzu bilmeyerek bugünleri hesaba katmayarak bir yerine bin yaşamışız.
Aslında yaşamın güzelliğini iliklerimize kadar biz yaşamışız şimdi ambalaj güzel içi boş bir hayat
Eskimeyen arkadaşlıklar, dostluklar sokakta oynanan oyunlardan kazanılırdı.
Düşünce bu yaraları sarmayı "aldım verdim ben seni yenmeye geldim" tekerlemesini söylerken kalbindeki heyecanı hangi bilgisayar verebilir.
Yakan topu, saklanbaç oyunundan sonra kan ter içinde mahalle çeşmesinden kana, kana içilen o suyun tadını hangi meşrubatta bulabiliriz?
Oynadığımız oyunların paylaşımı, sevgiyi,yardımlaşma, merhamet gibi duyguları daha sayabiliriz daha çocukken kalbimize ilmek ilmek işlendiğini...
Akşam ezanına kadar oynardık sokakta ezan okunduğu evlere dağılırdık bizim zamanımız buydu özgürdük mutluyduk art niyet yoktu fesatlık yoktu oyuncağını yoktu kimseyle yarışmazdık onun var benim yok demezdik birşey yerken göz hakkı var diye yanımızda kim varsa paylaşırdık ne güzel günlerdi.
Ne güzel bir yaşam ne güzel yaşanmışlıklar şimdi her türlü imkan var ama insanlar,çocuklar mutsuz toplum korku içinde çocuklarını dışarı bırakamıyor çünkü ortalık sapık kaynıyor , insan hayatı çok ucuzlaştı isteyen eşiydi ,çocuğuydu acımadan öldürüyor iyi halden salınıp sokaklarda elini kolunu sallayarak geziyor olan ölene oluyor ,
Çok güzel zamanlardı teknoloji yoktu apartmanlarımız arabalarımız yoktu ama ruhlarımız gözlerimize ışıl ışıl yansırdı hiç kimse de komşusunun hangi şehirden ya da kasabadan olduğunu önemsemezdi sadece komşuydu o çok özledim hani derler ya bu geçmiş zaman olur ki
hayalî cihan değer...
Kıt kanaat geçinilirdi ama şükür vardı şikayet ve nankörlük yoktu insanlar her halinden mutlu olmanın yolunu bulurdu nerede o günler keşke yeniden yaşamak mümkün olsa.
Nerede o güzelim günler ne oldu bize böyle hep bu teknoloji yuzündendir olmaz olaydı geçmişteki o sağlıkla yaşadığımız güzel mutlu günlerimizi haftalarımızı kısaca yıllarımızı çaldı.
Şimdiki yeni nesile üzülüyorum bizim geçmiste yaşadiklarımızı anlatırken ingilizce konuşur gibi geliyor onlara haklılar o hayat yabancıdır onlara
Biz sokaklarda mutluyduk korku nedir bilmezdik köyün bir başındaki arkadaşımıza ders yapmaya giderdik korkmazdık ne kadar özgürmüşüz nasıl bugünlere geldik nasıl kirlendi dünya
Salçalı ekmekler vita yağıyla yağlı ekmekler. Seksek oynamalar ip atlama yakan toplar kimse kimseye zarar vermezdi. TV ler siyah beyaz ve istiklal marşı ile açılır yine istiklal marşıyla kapanirdi bayrağımızla ve bizler sıra sıra oturur o kapanışı bekler marşımız söylenmeye başlayınca ayağa kalkan saygı duruşuna geçen çocuklardık daha hangini birini anlatayım ramazan aylarına hiç girmiyeyim ahh ne güzeldi.
Ne kıymetli yıllarmis şimdi daha iyi anlıyor insan.
insanlar iyice acımasızlaştı dilsiz hayvancıklara eziyet edip öldürüyorlar hepimiz acı içinde seyrediyoruz olanları eski zamanla şimdiki zamanın arasında dağlar kadar fark var eskiden sevgi ,saygı ,dürüstlük, görgü vardı şimdiki insanlarımızda bu güzel meziyetleri araki bulasın ,yok değil var olan nezih insanlarımızda mecburen köşelerine çekilip toplumumuzun geldiği hali üzüntüyle seyrediyor.
Her şeyin bir bereketi vardı. Sevgi, Saygı vardı. Paylaşım vardı.
Komşunun acısı, senin de acın, sevinci senin de sevincin di. Şimdi öyle mi..
Aynı binada cenaze çıksa kimsenin haberi olmuyor.
Nasıl bu hale getirdiler insanları. Nasıl yabancılaştık, nasıl yozlaştık...
Çok yazık çok.
Yorum Yazın