Yaşamın İntiharı  

Yaşamın İntiharı  

Pencere karşısında, 
Bir masanın uykusuz halinde, 
Sağır edici piyano sesinde... 

Düşünceler, duygularla savaşıyor. 
Sanki tarafımı seçmenin zamanı geldi. 
Notaların sesi gittikçe yükseliyor. 

Saç tellerinden hazırlanmış, 
Duyguların boğazına bağlı, intihar ipi. 
O kokuyor... 

Sıcağın altında erimiş, 
Kelimeler. 
Yaşamaya çalışırken o kadar yıpranmış ki, 
Ölmeye razı artık. 

Ve parça yavaş yavaş bitiyor. 
Kör ve sağır bir yazarmış gibi, 
İhanet ediyor beynim. 

Ve kalbim hızlanıyor... 
Sağır olmaya çalışan kalbim, 
Haykırıyor. 

Hayatın melodisinde çok yıprandı. 

Her satır, 
Piyano sesi, 
Eski gazeteler... 
O kokuyor 

Ve ihanet tamamlandı. 
Yavaşça geriye çekildi tabure, 
Sevdiklerinin son sözleri 
Kulaklarında çınlarken, 
Saç telleri gerildi... 

Tek damla göz yaşı olmadan, 
Tek bir söz olmadan, 
Tek bir kurtuluş çabası olmadan... 

Tüm ümitler yalnızlık evinde kaldı 
Seyreden duvarlar kan kırmızısına, 
Daha yeni temizlenmiş koltuklar günahlara 
Büründü. 

Saatin son çırpınışları durdu, 
Zaman yok oldu... 

Uzun sessizliğin ardından tek bir ses 
Ruhu kahkahalar atıyordu... 

Ve piyano sesi kesildi  

Ebedi sessizliğe. 

 
HER TELDEN EDEBİYAT KURUCUSU 
YAZAR 
Hüseyin Mert Turan