ANKARA OLMAK

ANKARA OLMAK

Ankara-yı izliyorum/
Tüm gün derdini izmarite dökmüşlerin
Yolunu temizleyen, yeşil üniformalı
Kızılay'ın askerlerinin gözünden.
Bir zengin ş*refsizin aşşağıladığı,
Sırf işten atılmamak için giydiği takımın
İçinde titreyen ve özür dilemek için 
Lüks arabanın sahibinin sözlerinin
Bitmesini bekleyen işçinin;
Sigara/ ve akşamüstü, unutmak için içtiği
Birkaç biranın kokusunu taşıyan ellerinden.
İzliyorum, izliyorum ve lanetliyorum
Ankara-ya bunu yapan insanları.

Yılmaz ağabeyden dinlemiştim
İlk şiir okumaya başladığım sıralar.
Ankara-da insanın, insan yerine koyulmadığını.
Ve yine o öğretmişti bana; 
Şiir yazanların hiçbir'zaman sevilmeyeceğini.

Ankara-ya bakıyorum;
Verilen saçma ve anlamsız eğitimi
Sindirebilmek için yurdun son giriş saatine kadar
İçip, oraya buraya savrulan,
Yüksel Caddesinde'ki kimsesiz heykele sataşan
Öğrencilerin taşıdığı ağır ve pahalı kitaplardan.

Ankara-yı dinliyorum
1923'ten beri hiç bu kadar kırgın olmamıştır 
Belki/ diyerek.

Ankara-nın dahi Ankara-sız kaldığı,
Şiirlerin Ankara-ya küfredercesine yazıldığı
Aşk-sız Aşık'ların sokaklarda seviştiği
Bu devirde
Ankara oluyorum.

Hüseyin Mert Turan
30/11/23