KATİL

KATİL

1
Bayım!
Bugün ilk rastlaştığımız sokaktaydım.
Kaldırımların gözleri birden-bire 
Doldu.
-nefesi kesildi- koca Ankara-nın.

Ruhlar. Sanki yoktu!
Bir anda 
-et yığınlarından oluşan bedenler-
Yere yığıldı.

Ayaklarım-ayaklarım 
bana ihanet ediyordu;
Gerisin-geriye yürüyorlardı.

2
Bayım!
Ellerimi o kadar sıkmıştım ki,
tırnaklarım ruhuma işlemişti.

Bayım!
Terlerim, gözyaşlarıma karışmıştı.
Sonra.. kızıla döndü 
-bayrağa ev sahipliği yapan-
Gökyüzü.

Yılların aşkını görmüş binalar 
İlk defa "aşklaşan" biri görmüş gibi
Utandı.

3
Bayım!
Siz yoksunuz, gittiniz.
Asla geri gelmeyeceksiniz.
-ki gelseniz de neye yarar-

Bayım!
Şimdi Ankara sıcağı
Bana ihanet ediyor;
-üşütüyor ruhumu-
Ellerim ilk defa bu kadar 
-soğuk-
Tüm aşıkların kırgınlıkları
-üstümde-

4
Bayım!
Ruhum "eski günlerin hatrına"
Hasta.
Bedenim "bugünün ve yarının yaşamı için"
Dinç!
Saçlarım "en az kalemin ve 
Gökyüzünün sahipsizliği kadar"
Sahipsiz.

Bayım! o sokak 
Bizim, bedenlerimizin, ruhlarımızın
Hatta aşklarımızın katiliydi

Siz mi?
Bayım siz; hem aşıkların 
Hem de Ankara'nın katilisiniz.

Ve ayrıca bayım! Biz,
Bir fahişenin onuruna sahip olduğu kadar
Sahiptik
-Ruhlarımıza.

Hüseyin Mert Turan 17/09/23