SESLER                       

SESLER                       

Yer/yer/yer...
Ayaklarımız yerde,
Mıhlanmış, sonsuzluğa.
Cehennem-in en dibine kadar inmiş
Köklerimiz.

Köklenmekten yana şikayetsiziz.
Mutluluk veriyor, böyle bir kente
Kök salmak.
Sonra bir gece;

Güm/güm/güm...
Köklerimizi kesiyorlar.
Yetişin! Şairler beni, beni
Cehennem-imden ayırıyorlar.

Ayaklarımız göğe yükseliyor.
Toprak, sahipsiz
Otlarımız kuruyor.
Buğdaylar biçilmiyor o'yıl.

-ve gece bitiyor-

Kurtarın/kurtarın/kurtarın...
Sabah oluyor;
-daha önce hiç böyle bir sabah görülmemiş-
Güneş doğuyor;
-ışık saçmaya utanarak-

Gün; geldi...
Ayaklar, kollar, kafeler;
Hiç...
Köklerin bile altından geliyor
Haykırışları.

Günler, aylar geçti
Yıl olacak,
Biz köklerimizden kesileli.
Ayaklar, kollar, kafalar;
Hâlâ köklerin altından haykırıyor.

Sesler/kesilmek bilmiyor,
Yetişin! Şairler kulaklarım, kulaklarım
Dayanamıyor...

Hüseyin Mert Turan