DERVİŞ DERMİŞ
Ney peşinde değilsin ki sana neyzen diyeyim
Bir sofra kurulmuş yere sen kalk da ben yiyeyim
Ney çalıp koymaktı nokta, selam verip düzene
Lakin takavutsa derviş meydan alır bin zenne
Dili doğru sözden kelam, elde kılıcı kalem
Sanır ki temaşa eder her uğradığı alem
Tersten döndürülür olmuş zaman çarkında dünya
Eksen eğri, biz doğruyuz deme modası furya
Bir çukur kazılmış yere atlayıp da geç üstten
Biri düşse de doldursa dört köşedir hep zevkten
Neyi çok gördün düşene şanını mı, malı mı?
Sana verilen aynısı onda olan canı mı?
Derviş hep kovulur köyden dili sivri yaftası
Kar erir ayaza çıkar söylediği haftası
Pişmanlık da neymiş köyde hırstan öte ihtiras
Kovulurken de taşlanmak payına düşen miras
Zenne kıvrak motiflerle elinde çalar zili
Zilden çıkanla uyuşmuş kim neyler doğru dili
Derviş var takavut eyle, etme eğriye nazar
Kurulmuş kalkmaz bir daha haram satılan pazar
//mhd
Yorum Yazın