Gazze’de Hangi Bayram?
Bayram mı? Evet, burada bayram. Çocuklar şeker topluyor, kahvaltı sofraları kurulmuş, yeni elbiselerle poz veriliyor. Güzel. Gerçekten çok güzel. Ama bir durun. Gözünüzü biraz doğuya çevirin. Gazze’ye bakın.
Orada ne var biliyor musunuz? Ne kahvaltı var ne kahkaha. Ne bayramlık var ne de huzur. Bayram sabahı orada, bir çocuğun sessiz ağlamasıyla başlıyor. Belki bir enkazın altında can veren kardeşini arıyor, belki de annesini kaybettiği o geceyi hâlâ unutamamış.
Peki biz ne yapıyoruz? Instagram’a aile fotoğrafı koyup altına “Şükürler olsun” yazıyoruz. Güzel. Ama bu şükür biraz da paylaşmayı gerektirmez mi? Vicdanı, yüreği, insanlığı?
Gazze’de insanlar can derdindeyken, biz hâlâ “tatil planı” konuşuyoruz. Bayramı sadece tatil sanan bir topluma dönüştük. Kusura bakmayın ama içim el vermiyor bu sevinçlere tamamen ortak olmaya. Çünkü bir yerde çocuklar ağlıyorsa, hiçbir bayram tam değildir.
Bu yazıyı da süsleyip püsleyip bitirmeyeceğim. Çünkü Gazze’de hayat süslü cümlelerle akmıyor. Açık konuşacağım: Dünya sessiz. Biz sessiziz. O yüzden orada hâlâ ölüyor insanlar.
Gerçek bayram, o çocukların da gülmeye başladığı gündür. O güne kadar sadece tarih değişiyor, bayram değil.
Yazar Mustafa ALDIÇ
























































Mustaha Başkanım ellerinize yüreğinize sağlık çok güzel olmuş