YA HAYIR SÖYLEYİN YA DA SUSUN!

YA HAYIR SÖYLEYİN YA DA SUSUN!

İnsan, konuşan bir varlıktır, duygu ve düşüncelerini, istek ve arzularını, dilek ve temennilerini çoğu kez konuşarak ifade eder.

Ancak insan, konuşmalarında çoğu kez, bilerek veya bilmeyerek, isteyerek veya istemeyerek hataya ve yanlışa düşer, kalb kırar, kötülük yapar ve günaha girer. Bu nedenle insan konuştuğu sözlere dikkat etmeli. Çünkü, konuşulan her söz konuşan kimsenin lehine veya aleyhine olarak kendisine mutlaka geri döner. Buna bir misal verecek olursak; Bir insan karşılaştığı bir arkadaşına “Selâmün aleyküm” sözüyle selam verse, arkadaşı da ona “Aleykümüsselam” diyerek hem selamını alır, hem de güzel bir sözle karşılık vermiş olur. İşte, bu güzel bir söyleşi olur. Söylenen söz söyleyeni de söyleneni de mutlu eder. Ve Peygamberimiz bir hadisinde: “Her güzel söz sadakadır” buyurduğu gibi bu güzel sözden dolayı bu iki kişi ayrıca Yüce Allah’tan birer sadaka sevabı kazanırlar. Bu da kendilerine Allah’ın rahmeti ve mükafatı olarak geri döner!.. Bir de bunun tersini düşünelim.

Eğer bir kimse karşısındaki birine her hangi bir nedenle küfredecek olsa, veya hakaret edecek olsa, o da aynı veya benzeri bir küfürle veya hakaretle o sözü mutlaka ona geri iade eder. İş bununla da kalmaz. Bu iki kişi arasında bir düşmanlık veya hoşnutsuzluk oluşur. Bununla da kalmaz. Küfreden, Allah’ın haram kıldığı ve günah saydığı bir fiili işlediği için günah kazanır. Ayrıca karşısındaki de eğer kendisine küfürle cevap vermişse onu da günaha teşvik ettiği için bir de oradan günah kazanır. Ayrıca karşıdaki kişi de ona küfürle cevap verirse o da günah kazanır. Ve bu davranış her iki şahsı da rezil eder. Bu nedenle insan daima sözün güzelini ve faydalısını söylemeli. Peygamberimiz bir gün ashabıyla otururlarken üç defa şöyle dedi: “Ana-babanıza küfretmeyiniz!. Ana-babanıza küfretmeyiniz!. Ana-babanıza küfretmeyiniz!.” Sahabelerden biri sordu; “Ey Allah’ın Rasûlü! İnsan, hiç ana babasına küfreder mi? Peygamberimiz şöyle buyurdu: “Sizden biriniz bir başkasının ana-babasına küfreder.. O da onun ana-babasına (kalben veya açıktan ) küfreder.

İşte o zaman siz kendi ana-babanıza küfretmiş olursunuz.” Biliniz ki, bütün kötü sözlerin karşılığı yarın kıyamet günü insanın karşısına günah olarak çıkar ve cehennem azabına müstehâk olur. Çünkü Yüce Allah Kur’anda şöyle buyurur: Kim, zerre kadar iyilik yaparsa karşılığını görecektir. Kim de zerre kadar kötülük yaparsa o da karşılığını görecektir.”(Zilzâl-7,8)

Bu dünyada, sözleriyle öyle kalb kıranlar, öyle fitne çıkaranlar, öyle günah işleyenler var ki, onlar bu sözlerinin karşılığı olan cezayı bu dünyada görmeseler dahi âhirette mutlaka göreceklerdir. Çünkü her kötü söz bir kötülüktür, kul hakkına tecavüzdür ve büyük günahtır. Onun için insan, ne söylediğine bakmalı. Ne konuştuğuna bakmalı. Yani ağzından çıkanı kulağı duymalı. Konuşurken daima ölçülü ve dikkatli olmalı.. Söylenen sözler kırıcı, tahrik ve tahkir edici değil, faydalı, güzel olmalı, taltif ve tebşîr edici olmalı, ahlaka, edep ve âdâba uygun olmalı.

İnsanın kalbi bir söz hazinesidir. Ve kalblerde öyle kötü ve çirkin sözler vardır ki; bunlar zehirli birer ok gibidir, muhatabını mutlaka öldürür veya yaralar, sahibini de günahkar yaparak cehennem ateşine sürükler. Ama kalblerde; öyle iyi ve güzel sözler de vardır ki; onlar bal gibi tatlı, zemzem gibi şifalı, mis gibi güzel kokuludur. İşte, insan bu güzel sözleri bulup konuşmalı. Eğer insan böyle yaparsa hem insanlar nezdinde, hem de Allah katında değerli ve faziletli olur, âhiretteki karşılığı da güzel bir mükâfat olur. Topluma baktığınızda; bazı insanlar görürsünüz; kendilerini ilgilendirsin ilgilendirmesin her konuda devamlı konuşurlar. Konuşurken de çoğu kez yalan konuşurlar, yanlış konuşurlar.

Gıybet ederler, dedikodu yaparlar, müstehcen konuşurlar, hayasız konuşurlar, küfürlü konuşurlar, bağırarak ve hakaretler ederek konuşurlar, v.s. Ama, bunlara sorsanız kendilerinin doğru konuştuklarını söylerler veya kendilerini öyle sanırlar!. Halbuki “Konuşulan bir söz; ya bir faydayı celbetmeli veya bir kötülüğü defetmelidir.” Aksi halde; bu amacın dışında söylenen her söz insana günah kazandırmaktan, insanları üzmekten, insanlar arasına kin ve nefret tohumu ekmekten başka bir şeye yaramaz. Onun için büyükler; “Mecliste ârif ol! Kelamı dinle, El, iki söylerse sen bir söyle!” “Kırk kere düşün bir kere konuş.” demişler. Akıllı insan; aklından geçen her şeyi söylemez.

Ama her söylediğini düşünerek, tartarak ve seçerek konuşur. İyi ve faydalı olanları konuşur.Yoksa susar!. Atalarımız ne demiş; “Söz gümüşse sükût altındır.” Bu konuda sevgili peygamberimizin şu öğüdü hepimizin kulağına küpe olmalı: “Allaha ve âhiret gününe inanan kimse, ya hayır söylesin, ya da sussun.” İmanınız güzel, sözleriniz güzel, ameliniz sâlih, ibadetleriniz güzel ve makbul, ömrünüz feyizli ve bereketli olsun!..

(muallimosman