HAYATIN İÇİNDEN
Genç bir danışanım ile ilk seansımız kısa bir ön tanışmadan sonra konuyu çerçeveledik, konu şu; samimiyetsiz insanlardan duyulan rahatsızlık, bu benim kendi üzerimde çalıştığım bir konuydu uzun zaman önce şimdi aynam karşımda benim de bir zamanlar rahatsız olduğum eski beni canlandırmaya gelmişti sanki.
Bana samimiyeti anlatırmısın dedim , yakınlık dedi.
Peki insanlar sana yakın olmadığında neler hissediyorsun ?
Kendimi rahatsız hissediyorum dedi . Yakınlık konusunda sınırın nedir dediğim de aslında çok sınırlarım var mesafeyi seviyorum dedi.
İnsanlar senin sınırlarından dolayı sana yaklaşaamıyo olabilir mi ?
Cevap evetti, (anlatmak istediğim aslında şikayet ettiğimiz şey bizim eksik veya seçtiğimiz ve farkında olmadığımız yanlarımız .. )
Peki kendine ne kadar yakınsın ?
Aynadaki yansımanda gözlerin , bakışın , ifaden sıcakmı ?
Yakınmı ?
Gülüyormu ?
Ya da soğukmu ?
Kendine şefkatle sarılabiliyor musun ?
Seansın sonuna doğru danışanım ağlamaya başladı!
Ve şöyle dedi, "Ben kendime uzakmışım." Ayrılırken samimi bir şekilde dolu dolu sarıldık birbirimize....
Her şey bütünün hayrına olsun.
Eyvallah.
Yorum Yazın