İnsanoğlu musibet yaşadığında kendince suçsuz olduğunu düşünüp, benim…

İnsanoğlu musibet yaşadığında kendince suçsuz olduğunu düşünüp, benim ne suçum vardı diyerek, haddini de sınırını da aşan sorgulamalarda bulunabilmektedir. Felaket olarak gördüğümüz,ancak; nice sırlı ve hikmetli neticeleri içinde barındıran hadiselere bakış açımız, Allah’ın haşa kerih işi olmadığını bildiğimiz için, “Hikmetinden sual olunmaz” deyip, sabır, şükür ve metaneti elden bırakmadan “ Kahrıda hoş, Lütfuda hoş” olmalıdır.
Bununla beraber zihnimizi zorlayan bir başka düşünce de, Musibetlerin umuma gelmesinin hikmetini sorgulamamızdır. Musibetlerin umuma gelmesi, küçük çocukları ve masumları da etkilemektedir. İnsan ister istemez neden masumlar da var deyip, haddini aşabilmektedir. Peki neden “belalar umuma geliyor” ?
Hikmeti nedir ?
“Ben cinleri ve insanları, ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.” diyen İlahi mesajın muhatabı olan insanoğlu, önce özü; imtihan olan kulluğunun gereğini sorgulamalıdır. Nasıl bir imtihana tabii tutulduğunun farkında olmalıdır. Bu kadar uyarılmamıza rağmen, yapabileceğimiz halde, yap(a)madığımız kulluk görevlerimizden dolayı, hangi cezayı hak edeceğimizi çok iyi bilmiyor muyuz ?Yap(a)madığımız görevlerimizden dolayı kendimiz günah işlediğimiz gibi, başkalarına da kötü örnek olduğumuz için, insanların bundan dolayı işledikleri günahlardan da sorumlu olduğumuzu çok iyi bildiğimiz halde, bu rahatlığımız neden ?
Bunun yanında insanın yaptığı hayır ve hasenatının, diğer insanlara örnek teşkil etmesi ile de, hayır sahibinin amel defterine, yaşarken de öldükten sonra da, kıyamete kadar sevap yazılacağını unutmayalım. Dinimiz insanın yaptığı hayır ve hasenat ile işlediği günahlarından dolayı, başkalarına iyiliği ve kötülüğü dokunmuşsa, sebep olduğu günah ve sevaplardan mes’ul tutmaktadır.
İnsanın dayanışma duygusunun azalması, günahların sel gibi çoğalması, Aile mefhumunun bozulması, Saygı, sevgi ve insanların birbirine olması gereken hoşgörü duygularının azalması. Bencillik duygusunun artması. Örf, adet, gelenek ve göreneklerimizin bozulması, musibetlerin çoğalıp yağmur gibi yağması, musibetlerin artmasının sebeplerinden sadece bir kaç tanesidir.
Musibetlerden kime, nasıl ve ne kadar pay düştüğü, insana sır olduğundan, sadece zahiri sebepleri görebildiğimiz için, “le gâlibe illellah” sırrınca da, gaybı idrak edemediğimiz için, kullara düşen sabır, şükür ve metanetle,
“Kahrıda hoş, Lütfuda hoş”
demek olmalıdır.
Rabbim musibet karşısında sabredip, şükredenlerden eyle.