DÜNYA HAYATI ÜZERİNE
Hayat yolculuğumuzda kendimize zaman zaman şu soruları sormalıyız:
Bu dünyaya nerden geldik nereye gidiyoruz?
Bu dünyaya ne için geldik?
Bize verilen nimetleri gereği gibi kullanarak sonunda, Yaradan’ımıza teşekkür edebildik mi?
Bu dünya hayatımızı tamamlayarak buradan ayrıldığımızda yanımızda neler götüreceğiz, bu dünyada neler bırakacağız, nasıl bir insan olarak anılacağız?
Sevgili okuyucularım bu soruları çoğaltmak mümkün, sizler elbette başka sorularda ekleyebilirsiniz. Bu soruları sormaktaki amacımız, kendimizle sohbet ile başlayan uzun bir tefekkür yolculuğuna çıkmaktır.
Hepinizce biliniyor ki, Yaradan’ımız bizleri en güzel şekilde yaratıp, üstün becerilerle donatarak ayrıca yaratılmışların en şereflisi olduğumuzu belirterek, ebedi bir hayata hazırlanmak üzere; ömür sermayesini de vererek bu dünyaya göndermiştir.
Yolculuğumuz, ruhlar aleminde başlayıp, anne rahminden, çocukluktan, gençlikten, yetişkinlikten, ihtiyarlıktan, dünyadan, mezardan, haşirden, sırattan ebedi bir hayatın olduğu memlekete doğru devam etmektedir.
Bu yolculuğun her merhalesi ayrı bir konu olarak işlenebilir ancak ben onu sizlere bırakıyor, sadece hatırlatma ve bir tefekküre kapı aralamak niyetinde olduğumu belirtmek istiyorum.
Esasında 06 Şubat 2023 de yaşadığımız deprem, hepimize kendimizle bir hesaplaşma yapmamız gerektiğini söylemiş olsa da piyasalara ve günlük hayatın akışına baktığımızda maalesef böyle bir hesaplaşmanın olmadığı kanaatine varıyoruz.
Bizim amacımız başkalarının ne yaptığı değil biz ne yapıyoruz ve ne yapmalıyız? Sorusuna cevap bulmaktır.
Ebedi hayat ile mukayese edildiğinde dünya hayatının bir anlık bir gölgeden farksız; kısa, geçici ve sınırlı olduğunu anlaşılmaktadır.
Bizler bu kısa süreyi değerlendirerek bu dünyayı imar etmek ve ebedi hayatımızı kazanmak için burada bulunuyoruz. Bunu yaparken dünyayı imar etme konusunda ölçüden uzak abartıya kaçtığımızı düşünmüyor değilim.
Oysa burada aldığımız her nefes, attığımız her adımımız, söylediğimiz her söz, zihnimizden geçen her düşünce, hissettiğimiz duygularımız, insanlarla, hayvanlarla, bitkilerle, cansız varlıklarla olan münasebet şeklimiz, baktıklarımız, bakış şeklimiz, gördüklerimizin tamamı ve ibadetlerimiz sonuç itibarıyla buradaki hayatımızla beraber baki olan hayatımızın da nasıl olacağını belirlemektedir.
Bundan anlıyoruz ki insan hem dünya hem ahiret için yaratılmıştır. Sadece dünyaya veya sadece ahirete çalışmak görevlerden birinin aksatılması anlamına gelir.
Sevgili okuyucularım dünya, insanın imtihan yeri olduğu kadar, sorumluluğunu taşıdığı imar etmesi gereken bir emanettir esasında. Dünyayı imar etmek sadece kendi menfaatimize çalışmak anlamına gelmez; Dünya nimetlerini yerli yerinde kullanmak, insanların ve
hayvanların hayatlarına dokunarak hayatları kolaylaştırmak ve iyi insan kimliğiyle Rabbimize karşı görevimizi yaparak emanete sahip çıkmaktır gerçek anlamada. Bunu yaparken, nasıl yaptığımız hayatımıza hayat veriyor, aslolan bunun farkında olabilmektir.
“Yarın kıyamet kıpacağını bilseniz elinizdeki fidanı dikiniz” Buyuran Sevgili Peygamberimizin hayatı hepimize en güzel örnektir.
Dünya hayatındaki yaşama ve muamele şekli insanın akıbetini belirlemektedir. Korkuya umutsuzluğa yer olmadığı gibi çok fazla bir şey yapmaya da gerekte yok; evde, işte bütün ilişki ve iletişimimizde, aldığımızda sattığımızda, güzel ahlaklı insan olmak, hakkımız olanla yetinmek, etrafımıza empati ile yaklaşmak ve emredilen ibadetleri yerine getirmek hem bu dünyamızın güzelleşmesine hem de ahireti kazanmamıza yeterli olacaktır.
Ömür bitmeden, amansız bir hastalıkla karşılaşmadan, yeniden depreme yakalanmadan, beklenmedik bir kazaya kurban gitmeden; kendimizle hesaplaşmanın tam vakti şimdi olabilir.
Şimdi helalleşmek, kırgınlıkları bırakmak, affetmek, af istemek ve büyük hesaplaşmaya hazır olma vakti olsun inşallah.
Müjdeleyen, korkutmayan, kolaylaştıranlardan olmak temennisiyle her şey bütünün hayrına olsun. Eyvallah.
Yorum Yazın