İNSANOĞLU
Dünyaya geliş gayesini bir şekilde unutmuş olan insan övülmek, ilgi çekmek, insanların beğenisini ve saygısını kazanmak için makam sahibi olmayı ister. Bu isteklerini elde edebilmek için de çok büyük bir hırsla çalışır, hatta tüm hayatını bu amaç için harcar.
Makam sahibi olmayı isteyen kişilerin bir tek hedefi vardır. Bu da dünyada güç sahibi olmak, herkes tarafından tanınmak ve saygı görmek, daha iyi imkanlara kavuşmak, sahip olduğu imkanları da yine kendi nefsinin isteklerini tatmin etmek için kullanmak.
Şahsiyetini bulmuş, inancını kemale erdirmiş kişi ise hiç büyük görünme, büyüklük taslama ihtiyacı duymaz. Başkalarına kuş bakışı bakmaz, öyle bir tavır ve tutum içerisine asla girmez. Bilir ki, kimse kimseyi küçümseyecek kadar büyük değil. Küçümsediği her şey için gün gelir, önemsediği bir bedel ödeyeceğinin farkındadır.
Kendini bulunmaz hint kumaşı olarak gören, küçük dağları ben yarattım sanan ne büyük yanılgıdadır. Burnu kaf dağında olup, insanları hor görenler durmadan aynı sözleri tekrarlar: “Ben olmasam senin yüzüne kim bakar”, “Ben olmasam sen bir hiçsin”, “Ben olmasam dünyanın ne anlamı var”, “Ben olmasam dünyanın en güzeli kim olurdu”, “Ben olmasam sana kim yardım eder”, v.s. Ama unuttukları bir şey var: Onlar olmasa hiç birşey olmaz, hayat kaldığı yerden devam eder. Ve mezarlıklar “ben olmazsam olmaz” diyenlerle dopdolu.
Adamın biri Nasreddin Hoca’ya şu soruyu sormuş: “Kimsin?” “Hiç” demiş Hoca, “Hiç kimseyim.” Dudak bükülüp önemsenmediğini görünce, sormuş Hoca: “Sen kimsin?” “Mutasarrıf”ım demiş adam kabara kabara. “Sonra ne olacaksın?” diye sormuş Nasreddin Hoca. “Herhalde vali olurum” diye cevaplamış adam. “Daha sonra?..” diye üstelemiş Hoca. “Vezir” demiş adam. “Daha daha sonra ne olacaksın?” “Bir ihtimal sadrazam olabilirim.” “Peki ondan sonra?” Artık makam kalmadığı için adam boynunu büküp “Hiiiç” demiş “Daha niye kabarıyorsun be adam, demiş Hoca.. Ben şimdiden, senin yıllar sonra gelebileceğin makamdayım: yani ‘hiçlik makamı’ında.
“İnsanların onca peşinden koştukları, dört elle sarıldıkları zenginliğin, iktidarın; hatta hayatın bile bir değeri varsa, o da bütün bu şeylerin fırlatılıp atılmasındaki zevktedir. Hiçlik makamı asillerin makamıdır” diyor Tolstoy.
“Kendini hiçe saymazsan hiçlikten kurtulamazsın” diyen Mevlânâ, kişinin nefsine uyarak benlik sevdasına kapılmamasının önemini ve bunun getireceği faydaları şöyle dile getirir: “Kim benliğinden kurtulursa bütün benlikler onun olur. Kendisine dost olmadığı için herkese dost kesilir. Nakışsız bir ayna haline gelir, değer kazanır. Çünkü bütün nakışları aksettirir."
Dünya makamı herkese verilebilir. Bu yolda merdivenleri çıkarken hiç kimse etrafında bulunan insanlara selam vermeyi unutmamalı. Unutmamalı, çünkü merdivenleri inerken muhtemelen yine aynı insanlara rastlayacaktır.
Hani büyüklerimiz derler ya “İnsan ne oldum değil, ne olacağım demeli” diye.
06 Şubat 2023 Pazartesi günü yaşadığımız depremin bu manda ne kadar büyük bir örnek olduğuna hep birlikte şahit olduk.
Hayat işte böyle bir şey. İnsan kendini her duruma göre hazırlamalı. Nice makam sahipleri bir anda normal vatandaş, nice zengin insanlar bir anda fakir, nice sıhhatli insanlar bir anda hasta, nice akıllı insanlar bir anda aklını kaybettiler.
Bunun böyle kolay olması gösteriyor ki bu dünyanın lezzetleri geçici olarak verilmiştir ve insanoğlu bu dünyanın sahibi değildir. Çünkü bu dünya için yaratılmamıştır, gideceği baki bir aleme hazırlık amacıyla geçici bir süre burada bulunmaktadır.
Makam da, zenginlik de, sıhhat de geçicidir. İnsan kaybetmeden önce bunların geçici olduğunu anlayarak kıymetleniyor esasında.
" Mal da yalan mülkte yalan, var git biraz da sen oyalan." Diyen bizim Yunus bu gerçegi çok açık bir dille ifade etmiş olmasına rağmen insanoğlu maalesef oyalanmayı tercih etmiştir.
Eğer insan, kendisinden beklenen ve ona yakışan şekilde yaşamışsa, düştüğü zaman da elinden tutup kaldıracak biri muhakkak bulunur yanında.
‘Ben güçlüyüm, kendim kalkarım’ diye inat etmenin bir anlamı yok. “Attan düşmeyen yiğit, ayağı sürçmeyen at yoktur” dünyada. Hedefimiz hırslanmadan, dünyaya geliş gayemiz doğrultusunda ve baki dünyayı unutmadan yaşamak olmalı inşallah.
Kendimize gelmek için gözlerimizi kapatarak, derin bir nefes alalım ve 06 Şubat Pazartesi günü yaşadıklarımıza, kaybettiğimiz canlara ve çöp olan mallarımıza bakalım bir bir. Hani nerde kiracımız, çalışanlarımız, konforda abartılı ofislerimiz, zaman zaman kalabalığından şikayet ettiğimiz şehrimiz nerde.
Sabırla gözlemlediğimiz, her gün biraz daha ortaya çıkan yeni yapılar yüreğimize su serpereken umudumuza umut katıyor EvelAllah.
Her şey bütünün hayrına olsun.
Eyvallah.
Yorum Yazın