MUTLULUK EFSANESİ
Hayat yolculugumuzda, mutluluğun peşinde koşmak, gökyüzündeki bir bulutu yakalamaya çalışmak gibidir. Hep biraz daha fazla, biraz daha iyi, biraz daha güzel olana ulaşmaya çalışırız.
Para, şöhret, , makam, büyük evler, son model arabalar, ideal kilo… Tüm bunlar sanki sihirli bir değnek gibi hayatımızı dönüştürecek ve bizi gerçekten mutlu edecek.
Peki, bu doğru mu?
Şu bir gerçek ki, insanın mutlu olmak için hiçbir şeye ihtiyacı yok esnasında. Evet, doğru duydunuz: Ne paraya, makama,ne şöhrete, ne de beğenilmeye.
Mutluluk, dış dünyada bulacağımız bir hal değil, içimizde her an erişebileceğimiz bir hazine. Onu aramak yerine fark etmeye ihtiyacımız var.
Atalarımız boşuna dememiş, "Gönül ne kahve ister ne kahvehane, gönül sohbet ister
kahve bahane." Mutluluk da tıpkı bu atasözünde olduğu gibi, dış etkenlerin çok ötesinde, iç dünyamızda var olan bir huzur hali. Kahve içtiğin fincan ya da yaşadığın ev önemli değil; asıl mesele, o anı kimlerle ve nasıl yaşadığındır. Mutluluk yolun sonu da erişilebilir olmaktan ziyade, esasında yolculuğun tamamdır.
Toplum bize sürekli bir şeylerin eksik olduğunu, eksikliklerimizi tamamladığımızda mutlu olacağımız algısını yükler. Büyük bir ev, son model bir araba ya da ideal kiloya sahip olmak, kısa süreli bir tatmin sağlayabilir, ancak kalıcı mutluluğu getirmez. Çünkü insanın
içindeki boşluk, dış dünyadaki şeylerle dolmaz.
İnsanın bu dünyada olma gayesi ve görevi tekamül ederek, en güzel haliyle yolculuğunu tamamlamaktır.
"En güzel elbise insanın ruhunda, en değerli mücevher yüreğindedir." Görevini yapan bir kul olarak ruhun huzurluysa,
yüreğinde sevgi varsa, zaten en değerli şeylere sahipsin demektir.
O yüzden mutluluğu dışarıda aramayı bırakmalıyız. İçimizdeki sevgi, şefkat ve yaradana olan minnettarlık, bize gerçek mutluluğun anahtarını verir.
Peki, mutluluk nasıl bulunur?
Mutluluk, dünyaya geliş gayesini fark ederek şimdiki anı kucaklamakla başlar. Sahip olduklarını fark etmek, kıyaslamayı bırakmak, küçük anların değerini bilmek…
Belki sabahleyin içtiğin sıcak bir çayda, belki çocukların masum
gülüşünde, belki de sessiz bir akşamda, bir dostla yapılan sohbette ya da Mevla’ya yönelen yüreğinle ellerini açarak ettiğin duada saklıdır mutluluk.
Çünkü mutluluk, anı yaşamaktır. Geçmişin yükünü, geleceğin kaygısını bir kenara bırakıp, sadece ‘şimdi’ye odaklanmaktır
"Mutluluk, uzakta değil yakında,
İçindeki huzurda, derin uykunda,
Başkalarında değil, senin yüreğinde."
Sonuç olarak, mutluluk ne pahalı eşyaların ardında ne de toplumun dayattığı başarılarla gelecek.
Mutluluk, burada, şimdi, tam da olduğun yerde. Onu seçmek senin
elinde.
“Dün dünde kaldı cancağızım, bugün yeni şeyler söylemek lazım” diyen Mevlana gibi
geçmişin ve geleceğin derdine düşmeden anı yaşamak mutluluktur esasında.
Her şey bütünün hayrına olsun.
Eyvallah
Yorum Yazın