Gırnatadan Gazze’ye Sadece Dua İle
Son yıllarda sokakları inlettiğimiz bir söz var: “Yıkılsın İsrail, enkazını göreyim!”
Bir şey olmadığı gibi de söz sıradanlaştı. Taşıdığı derin anlamı kaybetti. Tarih kitaplarını biraz karıştıranlar bilir; benzer cümleler bir zamanlar Gırnata ’da da çok söylendi. Kastilya’nın, Aragon’un, Haçlıların yıkılması için dillerden dualar döküldü, meydanlarda beddualar savruldu. Ama sonunda ne oldu? Yıkılan, beddua edilen düşman değil; Gırnata’nın minareleri, camileri, kitaplıkları, insanları oldu. Halbuki öyle bir medeniyetti ki bütün Batı refahını onlara borçlu. Yıkıldılar çünkü dua vardı, lakin samimiyet yoktu. Beddua vardı, lakin çaba yoktu. Slogan vardı, lakin plan yoktu. Ve en acısı: Liderlik yoktu, birlik yoktu.
Bugün Gazze için edilen her beddua, aslında bize dönüyor. Çünkü mesele sadece dışarıdaki düşman değil; içimizdeki korkaklık, tembellik, konfor bağımlılığı. Bir millet eğer finansal özgürlüğünü kaybetmişse, başka milletlerin pazarlık konusu olmaktan kurtulamaz. Eğer aklı kirlenmiş, kalbi hastalanmışsa, düşman sadece sınırda değil; zihinde, sofrada, cüzdanda, ekranlarda dolaşır durur. Ve öyle bir hale gelinir ki geldiğimiz noktadan hiç kimsenin haberi olmaz. Olmamanın yanında gelinen noktayı da bir şükür zannederek ahmakça bir döngünün içinde buluveririz kendimizi. Köksüz, dalsız ve meyvesiz…
Ne yapmalı peki? Duru ve saf bir akıl. Öyle bir akıl ki; kökleri tarihin doğuşundan beslenecek. Dalları yıldızları süsleyecek bir akıl. Samimi, çıkarsız bir iman. Bütün işin temeli de bu olsa gerek zannımca. Gözü kara, omurgalı bir lider. Ve elbette; ekonomik bağımsızlık. Es geçtiğimiz, üzerine durmaktan utandığımız bir durum. Sanki Müslümanlar zengin olmayı hak etmiyor gibi ya da İslam ile zenginlik kavramının yan yana olmaması gibi bir safsatanın ortada oluşu insanları bir buhrana sokuyor. Bunlar bir ütopya değil. Uzak değil. Ama tek şartı var: Her Müslüman, slogan atmaktan vazgeçip taş üstüne taş koyacak. Sadece Gazze’nin değil, kendi nefsinin de kuşatma altında olduğunu fark edecek. Ona göre okuyacak, çalışacak, yiyecek, dinlenecek, uyuyacak. Bu düşünce hayat ile bir olacak. Hiç çıkmayacak, benlikten biz olacak.
Bugün Gırnata’dan geriye kalan harabeler, bize tek bir şey söylüyor: Enkazı görmek istiyorsan, önce kendi zihnindeki, kalbindeki enkazı temizle. Bugün Gazze de bize aynı şeyi söylüyor. Bunları Yemen, Arakan, Somali, Şam, Afganistan… ve daha niceleri tasdikliyor.
Dualar, gayretsizse yankılanır durur. Zafer ise sadece samimi olanların, çalışanların, dirilenlerin hakkıdır…
Yorum Yazın