Hepimiz Çocuktuk Bir Zamanlar 

Hepimiz çocuktuk bir zamanlar 
Büyüdük ve değişti dünya 

Her insan '0’ yaşında başlar dünyaya bir zamanlar çocuktu herkes ve sokağında oyun oynadı herkes bu şehrin.

Biz geçmişte şanslı olanlardandık.

Kendi oyuncağımızı kendimiz yapardık, akşamlara kadar oynar, koşar kanatırdık dizlerimizi.

Teknoloji gelişti arabalar çoğaldı, sokaklar dağlar taşlar arabalarla doldu.

Zamane çocuklarının oyun oynayacak 1 metre boşluk kalmadı mahalle aralarında.

Okulların bahçeleri, parklar, ev önleri, apartman bahçeleri, köşe bucak her yer araba parkı oldu.

Çocuklara top oynayacak, bisiklet sürecek yer kalmadı.

Çocuklar feryat ediyor artık oyun alanlarımızı bize geri verin diye.

Kaldırımlar dahil araç dolu arkadaş.

Eskiden Antakya koskocaman gelirdi bize şimdi 5 dakikada bitiyor.

5 dakikada gezilebilen bir şehirde çocukların oyun oynayacağı güvenli yerlerin sayısı 3’ü 5’i geçmez.

Yazıktır ayıptır.

Çocuklardan bu yazıyı okuyan büyüklere iletiyorum bu mesajı, “Bize oyun oynayacak alanlar bırakın.

Caddelere sokaklara şimşek gibi koşarak çıkıyorsak bu yaramazlıktan değil oynayacak alanlarımız olmadığındandır.

Bizim olanı bize geri verin, sokaklar, parklar bize bırakılsın.

Arabalarını uzağa da park etsin amcalar.

Biz de doyasıya oynayıp yaşayalım çocukluğumuzu.” 

Bizden demesi ağalar biraz empati yapıp çocuklara oyun alanlarını geri verelim.

Çocuk sesleri doldursun yine park, bahçe ve sokakları.... 

Ses verin abiler ablalar.. 

Kalın SAĞ'lıcakla...