LAF OLA – ŞAHSİYETSİZ GENÇ

LAF OLA – ŞAHSİYETSİZ GENÇ

İnsana değer katan ve onu saygınlaştıran en önemli unsurdur şahsiyet. Hani bir söz vardır tabiri caiz ise; İslam’ın şartı beş, altıncısı edep yani saygın bir şahsiyet diye. İnsani ve imanı faaliyetlerimizin püf noktası bu olması gerekir.

Bugün sorunumuz, namazsızlık, sakalsızlık, başörtüsüz ’lük değil, namazlı, sakallı, başörtülü Müslümanlarda örnek şahsiyet olabilme sorunudur. Bugün sorunumuz, Müslüman kıtlığı sorunu değil, sıkışınca yalan söyleyebilen, kafası bozulunca küfür edebilen, dara düşünce faiz yiyebilen, ilk fırsatta kul hakkına girebilen, iftira atabilen, yeri gelince harama bakabilen, eminliğini kaybeden Müslüman bolluğu sorunudur.

Bugün sorunumuz, makamlarımızın, mallarımızın, gücümüzün olmaması sorunu değil, mal ve makam uğrunda tüm değerlerinden vazgeçebilen, güce göre eğilip bükülebilen, hakkı sadece garibana karşı haykırabilen, adaleti sadece güçsüze uygulayabilen, dün söylediğini bugün inkâr edebilen, şahsiyetini kaybetmiş Müslüman sorunudur.

Bugün sorunumuz, ilimsizlik, âlimsizlik, bilgisizlik değil, ilminin vakarını koruyamayan, haksızlıklar karşısında âlimliğin hakkını veremeyen, bilmesine rağmen susmayı tercih edebilen Müslüman sorunudur. Önemli olanın sayı değil kalite olduğunu defahatle tarih suratımıza çarpmıştır. Müslümanız ama kime göre, neye göre?

İşte bu nedenle gençlerin en önemli vazifelerinden birisi de şahsiyetlerini, izzetlerini ve vakarlarını koruma vazifesidir. Müslüman gencin şahsiyetini koruması; onun dininin emridir. Çünkü İslâm, dalkavukluğu, yağcılığı, yalakalığı, korkaklığı, tembelliği ve gafleti reddeden bir dindir. Pısırık, mıymıntı, sürekli sızlanan, mazeret üreten, beceriksiz, inisiyatif alamayan, menfaatçi, silik bir Müslüman; kesinlikle İslâm’ın inşa etmek istediği şahsiyet değildir. Müslüman genç, taklitçi değil, hakiki/orijinal bir Müslüman şahsiyet olmaya gayret eder. İnsanların nazarında popüler olmayı değil, Allah’ın nazarında iyi bir kul olmayı hedefler. Kendi değerleri dururken başkalarının değerlerine hayran olmayan, İslâm’ın övmediğini övmeyen, Allah’ın râzı olmadığından râzı olmayan bir karakter üzere yaşamaya gayret eder.

Şahsiyetli genç, zorda kalınca kendisine dua edilen, sünnet düğünlerinde ve mevlitlerde ismi anılan, sadece cenaze namazlarında hatırlanan ve kimsenin özel hayatına karışmayan bir ilâha değil, düğününden izlediği tv kanılana, çocuğunu nasıl yetiştireceğinden akraba ve komşularıyla ilişkilerine, girdiği internet sitesinden yediği lokmalara kadar hayatın her alanını denetleyen, gözeten ve müdâhale eden bir Allah’a iman eder…

Şahsiyetli genç, gökleri yöneten, bulutları sevk eden, yağmuru yağdıran ama yeryüzünün siyâsetini, bürokrasisini ve yönetimini kullara bırakmış bir ilâha değil, siyasette, bürokraside ve yönetimde de kendi kanunlarının uygulanmasını emreden bir Allah’a iman eder…

Şahsiyetli genç, namazı nasıl kılacağını, orucu nasıl tutacağını, zekâtı nasıl vereceğini belirlediği gibi devleti nasıl yöneteceğini, ekonomiyi nasıl düzenleyeceğini, ailesini nasıl kuracağını, çocuklarını nasıl yetiştireceğini de belirleyen bir Allah’a iman eder…

Şahsiyetli genç, güneşi doğdurmasına, yağmuru yağdırmasına, gece ve gündüzü tanzim etmesine rağmen insanların hayatlarına zerrece karışamayan bir ilâha değil, tam aksine doğa kanunlarını koyduğu gibi insanların fert, aile, toplum ve düzen bazında da tüm ilkelerini, yasalarını ve kanunlarını koyan bir Allah’a iman eder…

Şahsiyetli genç, gökten rızık indiren ama indirdiği o rızkın yerde nasıl taksim edileceğiyle ilgilenmeyen, ekonomiye, paraya, ticarete, bankaya, borsaya, krediye karışmayan bir ilâha değil, tam aksine mülkün kendisine ait olduğu, parayı nasıl kazandığından nasıl harcayacağına kadar karar veren, faizden, haksız kazançtan ve kul hakkından uzak durmayı emreden ve cebindeki her kuruşa kadar ekonomiye müdahale eden, rızkın da, ekonominin de paranın da ticaretin de Rabbi olan bir Allah’a iman eder…

Bütün bunları ve daha fazlasını kitabın da bize göstererek ve bir rol model ile uygulamaya döken bir Allah’ın olması bizlere yetmiyor da topçuyu, popçuyu, rakçıyı mı örnek bir şaysiyet haline getiriyoruz. Halimizden utanmalı ve bir an önce bu durumu düzeltmeliyiz. Unutmayın ki bugün, yarından daha iyidir.

Dua eder dua bekleriz.

Muammer GEZER

Yakın Doğu Üniversitesi İlahiyat Fakültesi