RESULULLAH’A TABİ OLMAK
Resulullah'a tabi olmak hiçbir halde terki caiz olmayan farz-ı ayındır. Ona muhalefet etmek de İslam nimetinin yok olmasına çalışmaktır. İnanılması farz olan bir şeye inanmayıp terk etmek imanı yok eder. Muhakkak Muhammed Aleyhisselam'ın ümmeti, ona tabi olan kimselerdir.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) buyurdular ki:
“Arzu ve hevası benim getirdiklerime tabi olmadıkça sizden hiçbiriniz iman etmiş olmazsınız!”
“Kim benim sünnetimi (amel etmeyerek) zayi ederse, ona şefaatim haram olur.”
“Kim benim sünnetimi ihya ederse beni sevmiş olur. Beni seven kimse de kıyamet günü cennette benimle beraber olur.” (Kenzül-Ummal)
“Kim benim sünnetimi (amel etmek suretiyle) muhafaza ederse Allahü Teala ona dört haslet ikram eder: İyilerin kalbinde ona karşı muhabbet, kötülerin kalbinde heybet, rızkında bolluk ve dininde itimat.”
Müslümanların amel etmesi ve kuvvetle sarılması gereken sünnet; ilk üç asrın, yani Resulullah Efendimizin ve onu gören Ashabı'nın ve Ashabı gören tabiinin ve onlardan sonra gelenlerin itikat, amel ve ahlakına uymaktır.
Bunlardan sonra, dinde onların gittiği yola uymayan şeyler ihdas etmek ise bidattir. Dindeki her bidat dalalettir, sapıklıktır. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) “Kim dinimiz hakkında, ondan olmayan bir şey ihdas ederse bu reddolunmuştur.” buyurdular.
Ashab-ı Kiram (rıdvanullahi aleyhim ecmain), az veya çok olsun, büyük veya küçük olsun, muamelede veya ibadette veyahut zikirde olsun,
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) zamanında olmayan bir şey ihdas eden kimselere şiddetle karşı çıkar, onları reddederlerdi.
Müslümanlar, Peygamber Efendimizin (s.a.v.) sünnetine sımsıkı sarılmalı, onunla amel etmeli, başkalarını da buna davet etmeli; bidatlere meyletmemeli ve bidat ehlinin sözlerine kulak vermemelidir.
Rabbim, Peygamber Efendimizin şefaatinden bizleri mahrum etmesin.
