Yetimler için ağlamak

Uhud savaşında İslam savaşçılarından çoğu şahadete erişti.

Hz. Hamza da o savaşta şehit düştü, hatta Hz. Peygamber (s.a.v)'in şehit olduğu bile şayi oldu. Savaş sona erdikten sonra, Medine kadınları Uhuda doğru hareket edip Peygamber (s.a.v)in istikbaline koştular; herkes kendi şehitlerini bırakıp Hz. Peygamberi sorup arıyorlardı. Bu arada Cehşin kızı Zeynep Hz. Peygamber (s.a.v) ile karşılaştı ve aralarında şöyle bir diyalog geçti:

Hz. Peygamber- Sabırlı ve tahammülü ol!

Zeynep- Ne için?

Hz. Peygamber- Kardeşin Abdullah'ın şahadetinden dolayı.

Zeynep- Şahadet onun için kutlu ve mübarek olsun!

Hz. Peygamber- Sabret!

Zeynep- Ne için?

Hz. Peygamber- Dayın Hamzanın şahadetinden dolayı.

Zeynep- Bizim hepimiz Allahtanız ve hepimiz Ona döneceğiz, şahadet makamı ona mübarek olsun!

Hz. Resulullah (s.a.v) biraz durduktan sonra Zeynebe dönerek şöyle buyurdu: - Sabırlı ol!

Zeynep Şimdi ne için?

Hz. Resulullah - Eşin Musab bin Umeyrin şahadetinden dolayı. Zeynep bu sözü duyunca, can yakıcı bir şekilde yüksek bir sesle ağlayıp sızlamaya başladı.

Bunu gören Hz. Resulullah: Hiçbir kimse, kocanın karısının kalbinde olan yerini alamaz buyurdu. Bu arada Zeynep; Neden kocan için böyle

ağlıyorsun? diyenlere şu cevabı verirdi: Ağlamam kocam için değildir.

Çünkü o Peygamber (s.a.v)in yanında şahadet makamına erişmiştir.

Beni ağlatan çocuklarımın öksüz kalışıdır.