ANNELER ASLA İZLEMEYİ BIRAKMAZLAR
Hayat ne tuhaf
Sen evladına 2 yaşındayken konuşmayı
Ve nasıl davranacağını öğretirsin o sana
50 yaşından sonra susmayı ve nasıl davranman gerektiğini öğretir.
Doğumdan ölüme yolculukta yaşımımızın bize yüklediği rollerimiz var sanırım
Kimse sana, çocukların büyüdüğünde ve artık sürekli yanında olmadığında ne hissedeceğini öğretmiyor…
Evin sessizliği sadece gürültünün yokluğu değil, ruhuna işleyen bir sessizliktir.
Sana ne yapacaklarını sormayı bıraktıklarında, tavsiyeni almamaya başladıklarında, hayatlarını sensiz yaşamaya devam ettiklerinde…
Elbette gülümsersin.
Çünkü hep istediğin buydu:
Uçtuklarını görmek.
Ama içten içe… bir şeyler kırılır.
Büyük çocuk annesi olmak başka bir şeydir.
Sessizlik, onların hata yaptığını gördüğün andır.
Cevap vermediklerinde aramamak,
kendini çok zorlamadan sevmeye devam etmektir.
Uzaktan bakarsın…
Yüreğin sıkı sıkıya tutar, ellerinse hâlâ uzanmak ister.
Bazen kendi hikâyelerini anlatırlar,
ama
çoğu zaman hayır.
Sen de hiçbir şey olmamış gibi davranırsın.
Ama elbette acıtır…
Eskisi gibi hayatlarının merkezinde olmamak acıtır.
Artık sana ihtiyaç duymamaları canını yakar.
Ve sen hâlâ oradasın.
Geldiklerinde en sevdikleri yemeği yaparsın.
Çocukluk fotoğraflarını saklarsın.
Her gece onlar için dua edersin,
iyi olmalarını dilersin.
Çünkü bir Anne asla izlemeyi bırakmaz.
Sadece sessizce yapmayı öğrenir.
Bir köşeden…
Bir duadan beri.
Bu, kimsenin fark etmediği ama her şeyi
ayakta tutan bir sevgidir.
Büyümüş bir çocuğun annesi olmak, artık hayatındaki en önemli kişi olmadığını kabul etmektir…
Ama onu sevmeye devam etmektir.
Çünkü solmayan sevgiler vardır;
sadece susarak beklemeyi öğrenirler.
Bizim çocuklarımızdan istediğimiz tek bir sevgi kırıcı olmasınlar yeter biz onlara ömür boyu dua ederiz zaten Allah razı olsun çocuklarımız da bunu yapıyorlar çok büyük karşılığını da alıyorlar
Onun için hiç bir kimseyi aşırı sevmek doğru değil .
En sevdiklerimizi Yaratan'ı ve bizi hiç terketmeyecek olan Rabbimizi en çok sevmek ve O'na itaatte kusur etmemeye gayret etmek önemlidir.
Razı etmemiz gereken çocuklar değil Allah'tır. Çocuklarımıza karşı vazifelerimiz,duygulaımız ve davranışlarımız da O'nun emrettiği şekilde olmalıdır.!
Aksi takdirde çok üzülme ihtimali yüksektir.!
Doğumdan ölüme yolculukta yaşımımızın bize yüklediği rollerimiz var.
Analar Babalar çocuklarını ölünceye kadar yüreğinde taşır.
Asla izlemeyi bırakmazlar
Yorum Yazın