İNSANIN İNSANLIK HÂLİ

İNSANIN İNSANLIK HÂLİ.

İnsanın, dışa vursa da dumanı asıl içindedir yangını.

Dışı seni yakar belki, fakat içi kendini. 

Yok birbirimizden farkımız.

Nedenleri ayrı da olsa yangınlarımızın, hep aynıyız, çünkü insanız. 

Kendini bilmeyen nasıl yıkar bendini?

İnsaon bir kişi, insanlar birçok kişi. 

Bir sen varsın hayatta, birde yakın uzak diğerleri. 

Ana, baba, kardeş, eş, çoluk, çocuk, hısım, akraba, kol, komşu, arkadaş, dost ve daha niceleri. 

Sen, önce bil ve dinle kendini, önce barış ve başa çık kendinle, sonra herşey diğerleriyle.

Akıl, sorunun ve cevabın mihengi, aramanın ve bulmanın dengidir. 

Hayâli sınırsız, yetkisi ve etkisi sınırlı, hisli ve öfkeli, sorular ve sorunlar âlemi insan.

Bir kendini bilmeyen, birçok insanı nasıl bilebilir?

Bir kendiyle başa çıkamayan, birçok insanla nasıl başa çıkabilir?

Bir kendini yenemeyen birden çok kişiyi nasıl yenebilir?

İç savaşını kazanamayan dış savaşını kazanabilir mi hiç?

Her dış yıkımın nedeni iç yıkım değilmidir?

Unutma!

Diğerleri de senden farksız. 

Aynı gemide, aynı maceranın mecnunları fakat, gönüğlleri ve hayâlleri ayrı yolcularıyız. 

Her insan, kalbi kadar, yüreği kadar, bileği kadar, ufku kadardır, gerisi hikâyenin aksesuarı..