ÇOCUKLAR HER ZAMAN ÖĞRENİR:  YA SORUMLULUĞU YA SORUMSUZLUĞU

ÇOCUKLAR HER ZAMAN ÖĞRENİR: 

YA SORUMLULUĞU YA SORUMSUZLUĞU

Çocuklar, etraflarındaki her şeye sünger gibi açılırlar. 

Anne ve babalarının her gülümsemesi, her sözü, her ihmal ettiği iş, onların zihninde kalıcı izler bırakır.

 Çünkü onlar için, siz  evet, siz  ilk ve en güçlü öğretmensiniz..

Sorumlu bir anne-baba olmak, sadece ev işlerini aksatmamak değil, aynı zamanda bir çocuğun geleceğini şekillendirmektir.

Sorumluluk, evde atılan her adımla, verilen her sözle, gösterilen her ilgide gizlidir. 

Bir anne, evdeki işleri zamanında yapar, bir baba verdiği sözü tutmak için çaba gösterir. Çocuk, bu sahneleri izlerken içinden “Bu, yapılması gereken bir şey” der. Ama diğer tarafta, sözlerin unutulduğu, vaatlerin ertelendiği, sorumluluklardan kaçıldığı anlar vardır. 

Ve çocuk bunu da öğrenir. 

“Tamam, önemli değilmiş” diye düşünür. “Sözler boşa da çıkabilir” hissi, tıpkı bir tohum gibi kök salar.

Şu sıralar, okul bahçelerinde, sosyal etkileşimlerde, hatta misafirliklerde, çocuklarımızın gözleri önünde bazı “sessiz dramlar” yaşanıyor. 

Bir arkadaşının zorbalığa uğradığını anlatan çocuğa, “Ama o da yapmış!” demek, onun adalet duygusunu zedeler. 

Oysa “Arkadaşına böyle davranmak doğru değil, üzüldüm” diyerek, empati ve sorumluluğun kapılarını açarsınız. Çocuğunuz, başkalarının acısına duyarsız kalmamayı, ancak sizin tutumunuzla öğrenir.

Aynı şekilde, bir misafirlikte annenlerin sohbet ettiği, çocukların ise köşede birbirlerine tekme attığı, oyuncakları kırdığı o anlar…

 “Bırak, oynasınlar” demek,

 “İlimiz, duygularımız önemli değil” mesajını verir. 

Halbuki o çocuk, anne-babanın ilgi gösterdiği, “Burada sen de varsın, dinliyorum” dedikleri bir ortamda, değerli olduğunu hisseder.

Çocuklar, ayna gibidir. Önlerine ne gösterilirse, onu yansıtırlar. Sorumluluk, bir evde sevgiyle, sabırla, sözünde durarak inşa edilen bir kaledir. 

Sorumsuzluk ise, özensizlikle, kaçamaklarla, “daha sonra”larla beslenen bir bataktır. Çocuğunuz, babanızın faturaları öderken gösterdiği ciddiyeti görürse, kendi sorumluluklarını yerine getiren biri olur. 

Ama annenizin verdiği sözleri sürekli ertelediğini izlerse, “Neden ben yapayım ki?” diye sorar.

Unutmayın: Çocuklar her zaman öğrenir. Ya sorumluluğun gücünü, ya da sorumsuzluğun gölgesini. Siz, her adımınızla, onların geleceğine bir pencere açıyorsunuz. Bugünün sorumlu annesi, yarının özgüvenli, empati dolu, sözünün eri nesillerini yetiştirir.

Sevgiyle