Memleket
Biz!
İnsan denilen yaratıklar. Nereye aitiz ki?
Soyut/somut farkerder mi memleketimiz.
Bir çift göze sığınırsak görmezden gelinir miyiz?
Arada gelen "nerelisin" sorusu bazen o kadar yıpratıcı oluyor ki.
Çünkü ben uzaklardanım /çok uzaklardan.
Gülümsemeyi unutmuş bir yüz, sahra kadar susuz bir dudak hatta bulutların süzülüşünü andıran uzun saçlara aitim.
Arada bir unutsam da adını şehrin, ben aşk-a aitim.
Tek şüphem var şehirde başka ben var mı?
Aşk, başka ruhsuzlara ev sahipliği yapar mı! Yoksa tek misafiri ben miydim?
Siz hiç aşka gittiniz mi? Ben göremedim ama belki aşkın başka aşıkları da vardı.
İnsanlar, nereliler bilmem ama insanın tek varolduğu, yaşadığı ve hissettiği yer aşk'tır.
Ancak ara sıra aşksız kalmak, gecenin sessizliğine kendini bırakmak iyi gelebilir. Çok az da olsa ben de bazen yok olurum ortadan "aşksız kaldığımda" o kadar iyi gelir ki yok olmak.
Aşkın kendisi gibi acımasız, hissiz ve varoluş kadar anlamsız olmak. En az bir şairin yazacak acısı olmaması kadar iyidir.
Hüseyin Mert Turan
2/8/2023
Yorum Yazın