MEMLEKET
Şimdi sürgünüm sılamdan
Bir memleket bıraktım geride ağlak
Ağıtları yüreğime yağar bir başka sağanak.
Memleketim!
Nasır eldivenli insanım
Asır sabırlı
Hasır perver gönüllü memleketim.
Hüzün duvarlarını sadece umut şarkılarının aştığı
Duvağını sadece şehitlerinin açtığı memleketim
Hani sen de gel gurbete dediğim
Hani hasret böyle bitsin sevdiğim.
Ne büyük bir memleket o 'sen gel' demeyen
Ne büyük bir memleket ki gelmeyi de deneyen.
Memleketim!
Nazım'da tükenen o son mintana dokunmuş hasretini
Cahit Sıtkı'dan temenniyle attık boğuk kasvetini
Fazıl'dan ayandır yaftan
Akif kokuyor giydiğin kaftan.
Bana bir şarkı söyle şimdi kardeşlik makamında
Beyazla siyahın teninde bir şiir oku
Ve dört bir yanını her milletinle sımsıkı doku
Çocuklar gülsün oynasın yeşille mavi mesafesinde
Analar baksın sevinsin o dik boylarına
Analar ağlamasın uzanan tabutlarına.
Bana bir şarkı söyle şimdi kardeşlik makamında
Beyazla siyahın teninde bir şiir oku
Kiminin nevruz kiminin bahar dediği mevsimi anlat
Kuzularının aynı dili konuştuğunu
Ve anlat insanının aynı kandilde buluştuğunu.
Hani kötü bir ressam bir vakit siyahı çalmıştı gökyüzüne
Ve gökyüzünün siyahı akmıştı dağlığından düzüne
Elinde rengi olanlar nasıl da koşmuştu tepelerine
Biri maviyle biri beyazla biri yeşille
Yine, yeniden çizmişlerdi kader denen çizgilerini.
Sen osun memleketim rengârenk.
Kedersiz bilinen kızılcık şerbetinin müdavimi
Dağınık sanılan ancak bir tutan kavimi
Sen Anadolu’sun, Vatan da denen
Sen özlemsin kızıl elma yazılı pusulamda.
Ve Türkiyem, Sen döndükçe biz dönelim asakir ve mülkiyem,
Cihan denenin alnına kader yazan TÜRKİYEM!
BURAM BURAM KARDEŞLİK KOKAN BAHARIN MEMLEKETİNDE; BİR OLMAK, İRİ OLMAK, DİRİ OLMAK…
//mhd
Yorum Yazın