Sağır Edici Sessizlikte 148. Gün
Kalabalık arasında
Kendi sesinde boğulan bir sağırdı aşık.
Gözleri gözlerini yaktı,
Yüzü rüzgarı susturdu
Teninin kokusu yanından geçti aşığın
Korkak bakışları susturdu herşeyi.
Hiç tanışmamış eller bir kez daha
Geçti ve gitti...
Birbirine dolaşan ayaklar
Yüzlerce kez aşkın seliyle temizlenen yoldan
Geçti ve gitti .
Bilmem utancından mıydı, nefretinden miydi belki de acelesi vardı ama geçti ve gitti gözleri...
Hüseyin Mert Turan
Yorum Yazın